Παναγιώτης Κ. Γεωργακόπουλος“Τίνους είσαι συ;” μας ρωτούσαν, πολλές φορές μέσα στη μέρα οι συντοπίτες όταν μας έβλεπαν να τρέχουμε και να παίζουμε, γύρω από το μαγαζί του Μπρατσίνη, στην πάνω πλατεία, τα ανέμελα απογεύματα των Αύγουστων της δεκαετίας του ‘90.
“Του Κώστα του Γιαννακάκη δισέγγονο” απαντούσα, όπως με είχε δασκαλέψει η μητέρα μου. “Του εκδότη; Της εφημερίδας;” ρωτούσαν. “Ναι”. Δεν ήξερα βέβαια περί τίνος πρόκειται, μόνο ότι υπήρχε μια “εφημερίδα του χωριού” που ο παππούς εξέδιδε “παλιά”. Πρόσφατα άρχισα την μελέτη του αρχείου της εφημερίδας. Εκδιδόταν από τον Ιανουάριο του 1977 έως τον Δεκέμβ1ριο του 1988 – 36 χρόνια πριν.
36 χρόνια μετά
Σήμερα, το 2024, υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα – πολλά group στο facebook, αλλά και 5(!) σύλλογοι. Τι λείπει; Η απάντηση είναι προσωπική· θα πω λοιπόν πως λείπει η βραδύτητα.Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κινούνται πολύ γρήγορα, αναρτήσεις έρχονται, φεύγουν, μαζί και τα συναισθήματα (κυρίως ο θυμός, το αγαπημένο συναίσθημα των ΜΚΔ). Λείπει η βραδύτητα. Μαζί με αυτήν, λείπει η μελέτη, η προετοιμασία και η μονιμότητα.
Κοιτώντας τα συναισθήματα μας για το χωριό, δεν υπάρχει θυμός. Ούτε απελπισία, υπάρχει, ούτε μίσος, ούτε τίποτα από αυτά. Το χωριό μας είναι ήσυχο, ήπιο, όμορφο, περήφανο. Έχει ιστορία, έχει αρχιτεκτονική, έχει φυσικό κάλλος, έχει ανθρώπους, κατά βάσει καλούς και άξιους. Με μια βόλτα στο χωριό μπορεί να δει κανείς ότι δεν είναι τόσο παρηκμασμένο όσο ακούγεται. Όλα σχεδόν τα σπίτια ανοίγουν. Πολλά κατοικούνται μόνιμα. Πολλά περισσότερα έχουν δεχτεί εργασίες συντήρησης – αναπαλαίωσης τα τελευταία χρόνια, και είναι στα “καλύτερά τους”. Ας τα αναδείξουμε. Φυσικά, πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα. Ας τα συζητήσουμε.
Η παλιά-νέα εφημερίδα λοιπόν θα προσπαθήσει να φωτίσει τις όμορφες πτυχές, ημών και του χωριού μας.
Θα είναι ήπια, μετριοπαθής, ενωτική και πολυφωνική. Ταυτόχρονα προοδευτική αλλά και βαθιά παραδοσιακή. Θα προάγει την ομόνοια, που, ας πούμε ότι ίσως αισθάνομαι ότι κάπως μας λείπει. Θα βρίσκεται στον παρόντα ιστότοπο, αλλά θα εκδίδεται και απεριοδικά, όταν προκύπτει αρκετό υλικό για τη δημιουργία ενός φύλλου (το αυθεντικό Μπαλκόνι του Ταϋγέτου ήταν συχνά τετράφυλλο).
Θα ασχοληθεί με τους εξής τομείς:
- Πολιτιστικά και αθλητικά: εκδηλώσεις, αθλοπαιδιές, ζητήματα υποδομής
- Θρησκευτικά: θεολογικές συζητήσεις της ενορίας μας
- Λαογραφία: Σε συνεργασία με το https://archive.istorima.org, θα καταγράψουμε προφορικές ιστορίες για τον τόπο μας
- Γεωργιτσάνοι του παρελθόντος: Αφιερώματα σε Γεωργιτσάνους που στιγμάτισαν το χωριό μας
- Αρχιτεκτονική: Αφιερώματα στα κτίρια του χωριού μας, τόσο στις εκκλησίες, όσο και στα σπίτια του χωριού
- Εσωτερική πολιτική: νέα της κοινότητας, προεκλογικές δηλώσεις, εποικοδομητική κριτική και πολιτικοί απολογισμοί
- Περιβάλλον & Ανάπτυξη: Σκέψεις και δράσεις σχετικά με την δυνατότητα του χωριού να παράξει πλούτο αλλά και με τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος, αντιπυρικές δράσεις κλπ.
Και μάλλον με τίποτα παραπάνω. Η αρθρογραφία είναι ελεύθερη σε όλους τους Γεωργιτσάνους, και τους επισκέπτες, βάσει των αρχών της ομόνοιας, της εποικοδομητικότητας και της ευγένειας και εφόσον ευθυγραμμίζονται με τις παραπάνω κατευθύνσεις. Η διαδικασία όμως θα συμπεριλαμβάνει βήματα σύνταξης και συζήτησης με τους συντάκτες της εφημερίδας, ώστε να διασφαλίζονται οι αρχές και η ποιότητα.
Πιστεύω ότι μέσα από το ταξίδι, θα βρούμε ότι τα πράγματα που μας ενώνουν στο χωριό, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Αλλά και ότι σε αυτά που μας χωρίζουν, θα ρίξουμε φως τέτοιο ώστε η κριτική να είναι βάσιμη, εποικοδομητική και να απαντάται ανοιχτά.
Δισέγγονος του Κωνσταντίνου Η. Γιαννακάκη,
Παναγιώτης Κ. Γεωργακόπουλος
Το Μπαλκόνι του Ταϋγέτου – 2024
Εξαιρετικο κειμενο ❤️