της Βάσως Γ. Ρασσιά, από το φύλλο της 26ης Φεβρουαρίου 1980
Στο χωριό του άντρα μου,
στ’όμορφο Γιωργίτσι
εκεί ο νους κι’ η σκέψη μου
πάντοτε τριγυρίζει
Στα όμορφα ψηλώματα
και στους καλούς ανθρώπους
σε κάθε σκιερή γωνιά
στους πράσινους τους λόφους
Λες κι’ ο Θεός απλόχερα
χωρίς να τα ζυγιάσει
σκόρπισε πράσινο άφθονο
σε τούτη εδώ την πλάση
Μικρό χωριό μου όμορφο
χωμένο μεσ’ τα δάση,
ποτέ δεν θα ξεχάσω εγώ
την τόση καλωσύνη,
που κρύβουνε μεσ’ την ψυχή
οι χιλιοστοί σου ανθρώποι
Όπου κι’αν ζω και αν βρίσκομαι
θα ζης μεσ’την ψυχή μου
γιατί είσαι εσύ πανέμορφη
δεύτερη πατρίδα της ζωής μου
(διατηρήσαμε την ορθογραφία όπως δημοσιεύθηκε)