Ζούμε σε μια εποχή που γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως αν οι κανόνες δεν εξυπηρετούν το σκοπό, δεν έχουν και λόγο ύπαρξης. Οι δομές των προηγούμενων αιώνων καταρρέουν, και όσοι τις συντηρούν έρχονται, αργά ή γρήγορα, αντιμέτωποι με τις συνέπειες των προσπάθειών τους. Δεν υπάρχει χώρος για κανενός είδους επιτήδευση. Και αυτό είναι καλό. Όμως δυσκολευόμαστε πολύ να αναγνωρίσουμε νέες δομές που μας εξυπηρετούν, πόσο μάλλον να τις δημιουργήσουμε. Η δυνατότητα αποθήκευσης και επεξεργασίας του καταιγισμού πληροφοριών που καλούμαστε να διαχειριστούμε είναι πεπερασμένοι. Είμαστε πεπερασμένοι τρομαγμένοι, αργοί, και επειδή είμαστε αργοί φοβόμαστε περισσότερο ότι η πραγματικότητα, ακόμα και η καθημερινότητα, μας ξεπερνά διαρκώς, και εμείς τρέχουμε να προλάβουμε. Έτσι λοιπόν, η εποχή μας γίνεται κατάλληλη ξανά για τους τολμηρούς, αυτούς που δηλώνουν με θάρρος και σιγουριά “λοιπόν, εγώ θα πάω από εκεί”. Και κυρίως, αυτούς που το κάνουν. Aυτό μας φαίνεται θαυμάσιο ακόμα και αν το σημείο που δείχνουν είναι αδιέξοδο ή γκρεμός. Ίσως τότε ακόμα περισσότερο γιατί υπάρχει και η ματαιότητα. Γιατί το να έχεις να πας κάπου είναι πάντα καλύτερο από το να μην έχεις να πας πουθενά.
Τάδε έφη ο Πάρις Μέξης, στην εκπομπή Σήμερα, στο Τρίτο Πρόγραμμα, την 7η Οκτωβρίου.
Τολμήστε λοιπόν!